Skarby i kurhany Słowian w Wolinie

W średniowieczu miasto Wolin było ważnym ośrodkiem kulturowym i handlowym. Najlepiej świadczy o tym coraz powszechniejsze wiązanie Wolina z obecnymi w nordyckich legendach i opowieściach Jomsborgiem - osadą opływającą jakoby w wielkie bogactwa.

Po tej wspaniałej przeszłości zachowały się pewne ślady, jak resztki osady rzemieślników i kupców oraz należące do najstarszych zachowanych na Pomorzu Nekropolii. Do najważniejszych spośród tych miejsc można trafić podążając żółtym szlakiem turystycznym. Należą do nich przede wszystkim:

• Srebrne Wzgórze - położone ok. 500 m na północ od współczesnego centrum miejscowości, niedaleko ulic Prostej i Łąkowej. W trakcie badań archeologicznych odkryto tutaj pozostałości grodziska, datowane na IX-XII wiek. Nadrzeczna osada/dzielnica była najprawdopodobniej ośrodkiem handlu i kontroli ruchu na rzece Dziwnej. Świadczą o tym odnalezione tutaj przedmioty - wyroby rzemieślnicze oraz stosy srebrnych monet. Nazwa tego zakątka przyjęła się jeszcze przed XV stuleciem. Dziś na wzgórzu ustawiono kilka tablic z wieloma ciekawymi informacjami.
• Młynówka - niewielki pagórek na północnym skraju Wolina, nieopodal ulicy Osiedle Robotnicze. Archeologowie ujawnili tutaj kilka tysięcy średniowiecznych grobów, pochodzących z okresu od IX do XII stulecia. Zmarłych chowano tutaj na wiele sposobów - zakopując trumny w ziemi, paląc ciało i rozsypując prochy, czasami też usypując kamienne kurhany. W miejscach pochówku znajdowano zarówno szkielety, jak też wiele przedmiotów w rodzaju ceramicznych i brązowych naczyń, ozdób, ofiar dla bogów czy osobistych skarbów. O przeszłości tego zakątka przypomina wyłącznie mała tabliczka.
• Wzgórze Wisielców - adekwatniejsza nazwa dla Gołogóry (21 m n.p.m.) w południowej części miasta, niedaleko parku (gdzie ustawiono posąg Trygława, jednego ze słowiańskich bogów oraz drogi Do Plaży. Od XII-XIII wieku było tradycyjnym miejscem egzekucji piratów i innych poważnie szkodzących bandytów, dla których istniała tylko jedna kara: śmierć. Najczęściej przez powieszenie, choć są też dowody na ścinanie głów. Wykopaliska pozwoliły odkryć, że jeszcze wcześniej (między IX i XI stuleciem) mieściło się tutaj cmentarzysko. Rytuały pogrzebowe były różne, od palenia ciał po pochówek w ziemi. Do dzisiaj można dostrzec wyraźne zarysy przynajmniej 30 kurhanów. Na wzgórzu wytyczono stosowną ścieżkę dydaktyczną.